งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพัฒนาการและสถานภาพการศึกษาวิชาบรรณารักษ์และสารนิเทศศาสตร์ ระดับบัณฑิตศึกษาของสถาบันการศึกษา 8 แห่ง ในประเทศไทย ใช้วิธีการรวบรวมข้อมูลจากการค้นคว้าจากเอกสาร การสัมภาษณ์และแบบสำรวจ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. การศึกษาวิชาบรรณษรักษ์และสารนิเทศศาสตร์ระดับบัณฑิตศึกษาในประเทศไทยเริ่มเปิดสอนครั้งแรกที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเมื่อ พ.ศ. 2507 ต่อจากนั้นการจัดการศึกษาก็ได้ขยายเปิดสอนในสถาบันอื่น ๆ คือ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (พ.ศ. 2508) มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (พ.ศ. 2525) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (พ.ศ. 2529) มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี (พ.ศ. 2531) มหาวิทยาลัยรามคำแหง (พ.ศ. 2535) มหาวิทยาลัยขอนแก่น (พ.ศ. 2537) และมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ได้รับอนุมัติหลักสูตรแล้วเมื่อ พ.ศ. 2537 2. ปัจจัยที่มีบทบาทและผลกระทบต่อพัฒนาการศึกษาวิชาบรรณารักษ์ศาสตร์และสารนิเทศศาสตร์ระดับบัณฑิตศึกษาในประเทศไทย ได้แก่ ความช่วยเหลือจากต่างประเทศ โดยเฉพาะมูลนิธิฟุลไบร์ทของสหรัฐอเมริกา วิสัยทัศน์ของผู้บริหาร มาตราฐานการศึกษาวิชาบรรณารักษ์ศาสตร์และสารนิเทศศาสตร์ แผนพัฒนาประเทศ นโยบายของรัฐและระเบียบที่เกี่ยวข้อง ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีสารนิเทศ การก้าวหน้าเข้าสู่สังคมสารนิเทศและตลาดงาน

(ต่อ) 3. พัฒนาการศึกษาวิชาบรรณารักษศาสตร์และสารนิเทศศาสตร์ระดับบัณฑิตศึกษา มีบทบาทสำคัญและผลกระทบในด้านความเข้มแข็งทางวิชาการ การวิจัย มาตรฐานวิชาชีพ ภาพลักษณ์และสถานภาพของผู้ประกอบวิชาชีพ 4. สถาบันทุกแห่งมีโครงสร้างการบริหารงานและการจัดการศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาใกล้เคึยงกันและเปิดสอนเฉพาะระดับปริญญาโท วัตถุประสงค์ของหลักสูตรเพื่อสร้างผู้นำทางวิชาชีพ ผู้บริหาร นักวิชาการระดับสูง มีโครงสร้างของหลักสูตร และจำนวนหน่วยกิตใกล้เคียงกัน ระหว่าง 36-48 หน่วยกิต 5. สถาบันทุกแห่งมีความพร้อมด้านอาจารย์ สถานที่ ห้องเรียน ห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ ห้องสมุด อุปกรณ์การเรียนการสอน และผลงานพิมพ์ทางวิชาการ สถาบัน 4 แห่ง จัดพิมพ์วารสารวิชาการทางบรรณารักษศาสตร์และสารนิเทศศาสตร์ โดยมี "วารสารบรรณารักษศาสตร์" ของจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เป็นวารสารเก่าแก่ที่สุดในกลุ่มนี้